خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی تو از جانم؟! مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی. خداوندا! اگر روزی ز عرش خود به زیر آییلباس فقر پوشیغرورت را برای تکه نانیبه زیر پای نامردان بیاندازیو شب آهسته و خستهتهی دست و زبان بستهبه سوی خانه باز آییزمین و آسمان را کفر میگویینمیگویی؟! خداوندا! اگر در روز گرما خیز تابستانتنت بر سایه‌ی دیوار بگشاییلبت بر کاسه‌ی مسی قیر اندود بگذاریو قدری آن طرفترعمارتهای مرمرین بینیو اعصابت برای سکه‌ای این‌سو و آن‌سو در روان باشدزمین و آسمان را کفر میگویینمیگویی؟! خداوندا! اگر روزی بشر گردیز حال بندگانت با خبر گردیپشیمان می‌شوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت. خداوندا تو مسئولی. خداوندا تو می‌دانی که انسان بودن و ماندندر این دنیا چه دشوار است،چه رنجی می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است… نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
وبلاگ
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
<-PollName->
آمار
وبلاگ:
خبرنامه وبلاگ:
