به قول سهراب، کاش دانه های دلم همچو اناری پیدا بود...

تا می دیدی هر دانه هزار دانه تو را دوست می دارد.

هر کجا باشی جایت سبز لبانت پر خنده باد.

و مرا همین بس که تو را دوست دارم ...

مثل دیروز... مثل امروز...  تا ته فردا...

کی بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت

کی بود که با نگاه تو خواب و خیال عشق و دید

کی بود که تنها واسه تو از همه دنیا دل برید

 
نگو کی بود کجایی بود اونکه برات دیوونه بو

د
رو خط به خط زندگیش از عشق تو نشونه بود

من بودم اونکه دلشوساده به پای تو گذاشت

اونکه واسش بودن تو به غیر غم چیزی نداشت

من بودم اونکه دل اخر عشق تورو خوند

اونکه به جای عاشقی حسرتشو به دل نشوند

حسرت دوست داشتن تو همیشگی بوده و هست

 با شما هستم …

این روزها می گذرند…. ولی من به این سادگی از این روزهای تلخ نمی گذرم... با خود می اندیشم واژه ی عذر خواهی گاهی چه غریب است و چه بی رحم ... گاهی نیز مرحمی بر قلب های غریب... این روزها میگذرد....

من همان دخترک غم زده ی دیروزم من همان کودک بی تاب برای بودن که دلش را در اندوه به زنجیر کشید وبه اندازه ی دل رنج کشید وبه اندازه ی بی معرفتی دردکشید

 مال دیگری

همیشه