وعده کردم به دلم عاشق هردل نشوم

ره شیدا نروم ، طعمه سائل نشوم

چه کنم با دل بی صبر و قرارم که کند

خواهش کهنه شرابی، به ره گِل نشوم

در میخانه اگر بسته شود غم نخورم

به سخا باده ببخشد، ره باطل نشوم

همه شب طالب مِی بودم و بیگانه غم

که هوادار دلم باشد و عاقل نشوم