نسیم سرد می خندد به غوغای خیابان ها

دهان کوچه پر خون می شود از مشت خمپاره

فشار درد می دوزد لبانش را به دندان ها

زمین گرم است از باران خون امروز

زمین از اشک خون آلوده ی خورشید سیراب است

ببین آن گوشه از خون کنده را در موج خون ، مادر

که همچون لاله از لالای نرم جوی در خواب است

بمان مادر ! بمان در خانه ی خاموش خود مادر

که باران بلا می بارد از آسمان بر سر ... .