چقدر سخته تو چشمای کسی که تموم عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد زول بزنی وبه لبریز

کینه ونفرت حس کنی هنوزم(دوستش داری)،چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی

بخندی تا نفهمه که دوسش داری،چقدر سخته گل باغ آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی وهزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت زیر لب بگی

گل من باغچه نو مبارک

در كودكي در كدام بازي راهت ندادند.....
 كه امروز ديوانه وار بازيم ميدهي؟!

پر از اشکم ولی میخندم 

ب قول فروغ که میگفت:

شهامت میخواهد سرد باشی و گرم بخندی....

تنها معمای بزرگ زندگیم

                         ک هنوز هم حل نشده...این است:

                     ک چه شد اینگونه دلباخته ات شدم؟!؟!؟

                                 آن هم کسی مثل من

                      ک حتی از کنارعشق هم رد نمی شد...

تو روزگار رفته ببین چی سهم ما شد ...

از عاشقی تباهی

از زندگی مصیبت

از دوستی شکست و

از سادگی خیانت

حرام باد دوست داشتن کسی که عاشقی سرگرمی اوست .

یه آدماهی هستن می‌خندن ! زیاد هم می‌خندند ! اما  . . .
حرف‌ هاشون ، غم‌هاشون ، مشکلاتشون
این‌ ها چیزهایی ست که می‌ ریزه توی دلش و دَرَش رو هم دو قفله می‌ کنه !
کسی  رو هم راه نمیده اون تو !
نمیزاره  بفهمید که اون تو چه خبره !
و شما هیچ وقت درکش نمی‌کنید ، چون بلد نیست منت بزاره . . .

دنیا !
بازی هایت را سرم درآوردی !
گرفتنی ها را گرفتی !
دادنی ها را ندادی !
حسرت ها را کاشتی !
زخم ها را زدی !
دیگر بس است چون چیزی نمانده ، بگذار بخوابم . . .
محتاج یک خواب بی بیدارم !

کوچه ها را بلد شده ام…خیابانها را…مغازه ها را…

رنگ های چراغ راهنما را…جدول ضرب را…

ودیگر راه مدرسه ام را گم نمیکنم…

اماااا هنوز گاهی میان آدم ها گم میشوم…

آدم ها را خوب بلد نیستم!!!!

چــِگونہ مے شــَــوَد

اَز خُدآ گـــِـرِفـت چیزے را کہ نــِـمے دَهـــَــدمے گویند قـــِـسمـَــت نیست، حِکمـَـت اَستــــ

مـــَـن قـــِسمـَـت و حِکمـَـت نِــمے فـَـهمــَـمــــ

تــــــو خُدآیـــے

طاقـــَــت را مے فـــَـهمے


مـــَـگـــَــر نہ ؟!!.